18-асрда Aмерика сиёсати валюта ҳимоясининг бундай юқори даражасига қандай эришди? Олимлар бу саволга жавоб беришди.
Нотр-Дам университети (AҚШ) мутахассислари Франклин векселлари асосидаги технологик сирларни ошкор қилди.
Тадқиқот давомида олимлар 1709 йилдан 1790 йилгача чиқарилган 600 дан ортиқ банкнотани таҳлил қилишди. Улар, шунингдек, уларни бир вақтнинг ўзида ишлаб чиқарилган қалбаки долларлар билан синчковлик билан солиштиришди.
Маълум бўлишича, 1739 йилда Бенжамин Франклин ўзининг қоғоз пулларини қалбакилаштиришдан ҳимоя қилувчи инновацион усулдан фойдаланган — у қоғозга махсус индиго рангли ипларни қўшган. Технология ўз даври учун ютуқ бўлди ва фақат 100 йил ўтгач, у патентланган. Франклин банкнотларни чоп этиш учун табиий графит асосидаги махсус қора сиёҳдан ҳам фойдаланган. Шу билан бирга, сохта пул сотувчилар композицияни очишга муваффақ бўлишмади: улар сохталаштириш учун куйган суяклардан сиёҳ ёки ўсимлик мойларидан фойдаланганлар.
Индиго рангли филаментлар ва табиий графит сиёҳнинг ноёб комбинацияси туфайли Бенжамин Франклиннинг қоғоз пуллари ўша пайтдаги қалбаки пуллар учун «кириб бўлмас қалъага» айланди,
